Έσε, Χέρμαν

(Hermann Hesse, Καλβ, Βυρτεμβέργη 1877 – Μοντανιόλα, Ελβετία 1962). Γερμανός συγγραφέας. Θεωρείται από τις τελευταίες κλασικές μορφές της γερμανικής λογοτεχνίας. Το αγροτικό στοιχείο της καταγωγής του βρίσκει την έκφρασή του στα μυθιστορήματα Πέτερ Κάμεσντιντ (1904) και Κάτω από τον τροχό (1905), μια περιγραφή εφηβικής κρίσης με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Ένα ταξίδι του στην Ινδία (1911) έγινε αφορμή να γνωρίσει το πνεύμα της Ανατολής, όπως το μαρτυρεί το έπος Σιντάρτα (1922), και στάθηκε βασικό για τη μυστικιστική-διεθνιστική αντίληψή του για τη ζωή. Στον A’ Παγκόσμιο πόλεμο τάχθηκε –πλάι στον Ρομέν Ρολάν– στην παράταξη των αδιάλλακτων οπαδών της ειρήνης και αυτό έγινε αφορμή να δεχθεί αυστηρή κριτική, που τον ώθησε να εγκατασταθεί στην Ελβετία το 1919 και να πάρει την ελβετική ιθαγένεια. Η επαφή του με τους ψυχαναλυτές της Βέρνης άφησε τα ίχνη της όχι μόνο στο μυθιστόρημά του Ντέμιαν (1919) αλλά ακόμα και στην αντίληψή του για την πραγματικότητα, που είναι επηρεασμένη από τον Γιουνγκ. Ύστερα από την κρίση που προκάλεσε ο πόλεμος –αισθητή στο διήγημά του Το τελευταίο καλοκαίρι του Κλίνγκσορ (1920) και στο μυθιστόρημα Ο λύκος της στέπας (1927)– τα θέματα αυτά βρίσκουν την αποκορύφωσή τους στο μεγαλόπρεπο Παιχνίδι των γυάλινων μαργαριταριών. Το 1946 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ.